Gorycz kłamstw.

Główni bohaterowie: Marysia i Paweł.

Pozostali : Ania, Sebastian.

Codziennie rano budziła się u boku mężczyzny, którego kochała z całego serca. Miała świadomość, że jest wielką szczęściarą bo ma kogoś komu może zaufać i komu może powiedzieć każdą choćby najbardziej błahą rzecz. Pewnego dnia coś się zmieniło, coś w jej pięknej rzeczywistości pękło i stała się ona szara, wyblakła, straciła wszystkie promienne barwy. W pewnej chwili usłyszała głośny huk, nie podejrzewała, że w drzwiach mieszkania ujrzy swojego ukochanego, lecz kompletnie pijanego.

-Co ty ze sobą zrobiłeś? Przecież jeszcze nigdy nie piłeś, a przynajmniej nie doprowadzałeś się do takiego stanu! – Powiedziała zapłakana poczym podeszła do niego i chciała pomóc dojść mu na kanapę.

-Szmato ! Dziwko ! Marysia jak mogłaś mi to zrobić? – Krzyknął jej prosto w twarz i odsunął się od niej. – Jak mogłaś mnie zdradzić? Jak? – Kontynuował po czym z całej siły walną ją w mokry policzek. Dziewczyna upadła na podłogę, czuła się bezsilna. Nie wiedziała o co mu chodzi, przecież nigdy go nie zdradziła. To co do niego czuła było za silne, aby mogła go zdradzić. Kochała go.

- Ja? – Wyjęczała cichutko. –Paweł  ja nigdy Cię nie zdradziłam. Kocham Cię rozumiesz? Kocham!

Chłopak wybiegł z domu i odruchowo trzasnął drzwiami. Dziewczyna usłyszała jedynie pisk opon dochodzący z ulicy poczym podeszła do okna. Przetarła załzawione oczy i zobaczyła znaną sylwetkę. To był on leżał nieruchomo na śliskiej jezdni. Marysia szybkim krokiem wyszła z domu, biorąc ze sobą jedynie płaszcz. Gdy podeszła do Pawła, przed oczami stanęły jej wszystkie piękne chwile które razem przeżyli. Od miesiąca zbierała się aby powiedzieć mu że będzie tatą, a teraz bała się że już nie będzie na to okazji. Jej rozmyślenia przerwał dźwięk nadjeżdżającego ambulansu. Włożyli nieprzytomnego chłopaka do wozu i pojechali do szpitala. Dziewczyna szybko zamówiła taksówkę i pojechała za nimi. Na oddziale powiedziano jej że musi czekać. Nagle dostała bóle podbrzusza, czuła że coś złego dzieje się z jej maleńkim zarodkiem. Pielęgniarka szybko wsadziła ją na wózek inwalidzki i zawiozła na sale z USG. Lekarz przyszedł w mgnieniu oka i zbadał Marysie. Okazało się że jeżeli takie bóle zdarzą się jej jeszcze kilka razy to może poronić miesięczne dziecko. Jej nogi zrobiły się jak z waty, jednego wieczora dowiedzieć się tylu załamujących rzeczy. Lekarz poprosił dziewczynę aby została na tydzień w szpitalu na kontroli. Marysia błagała aby on położył ją w jednej sali z Pawłem, więc się zgodził.  Gdy weszła do pokoju numer 25b on już tam był, powoli otwierał oczy i cały się trząsł.

-Czemu tu jesteś? – wyszeptał cicho ponieważ nie był  skłonny głośniej mówić.

-Muszę przez tydzień zostać na obserwacji, dzwoniłam do Anki przywiezie nam rzeczy.

-Anki? Przecież to ona powiedziała mi że mnie zdradzasz dlatego kazałem lekarzowi poprosić o to Sebastiana.

-Anka powiedziała Ci że Cię zdradzam? Przecież ona jest zazdrosna o nas, kocha się w tobie od pierwszej klasy! Nie pamiętasz?  I muszę Ci coś powiedzieć…

-Chodź tu. – Powiedział Paweł. Marysia podeszła bliżej i usiadła na skrawku łóżka. – Mów o co chodzi. – kontynuował.

-Jestem…- Przerwała. –Jestem w .. ciąży!

-Co jak to?  Przecież się zabezpieczaliśmy ! – Krzyknął na cały oddział.

-Czyli nie chcesz tego dziecka tak? Aaa! – Dziewczyna u padła na podłogę i zaczęła zwijać się z bólu.

-Co się dzieje? Rodzisz?!

-Aaa! Jak mogę rodzić jak to pierwszy miesiąc baranie! Zawołaj lekarza. Aaaa!

Chłopak pobiegł do najbliższego gabinetu. Po chwili przyszła pielęgniarka z wózkiem aby zawieść dziewczynę na kolejne badania.

-Ostrzegałem panią że jeszcze kilka tak silnych bólów, a pani dziecko może tego nie wytrzymać. Proszę się nie denerwować, bo może skończyć się to źle. – Powiedział lekarz.

-Dobrze postaram się. Dla dobra dziecka. – Powiedziała , wzięła głęboki oddech i wróciła do sali.

Gdy tylko stanęła w drzwiach Paweł zaczął mówić :

-Kochanie ja chce to dziecko. Chce je! I nie wierze że mogłaś mnie zdradzić, bo Cię kocham. – Powiedział. Ona rozpłakała się, ze szczęścia.

-Kocham Cię – wyszeptała i położyła się na łóżko, aby odpocząć.

W tej samej chwili do domu przyszłych rodziców przyjechała Ania. Zaczęła pakować wszystkie rzeczy.

-Co ty tu robisz? – Powiedział jakiś znajomy głos zza jej pleców. To był Sebastian.

-Sebastian? Marysia kazała mi zabrać rzeczy i przywieść do szpitala.

- A mnie prosił o to Paweł.

Zaczęli pakować ich rzeczy.  Gdy zamykali walizkę ich ręce dotknęły się i spojrzeli sobie głęboko w oczy.

-Przepraszam. – Powiedział Sebastian poczym odsunął się od Ani.

-Nic nie szkodzi. – Uśmiechnęła się.

Sebastian zamknął dom i pojechali do szpitala. Weszli do sali, a za nimi lekarz.

-Marysiu i Pawle waszemu dziecku już nic nie grozi. – Rzekł lekarz z uśmiechem od ucha do ucha.

-Naprawdę? O jak dobrze! – Powiedział Paweł poczym usiadł koło Marysi i pogłaskał jej brzuch.

-Przepraszam, że powiedziałam że Marysia cię zdradza. Kłamałam. Byłam zazdrosna, ale już mi przeszło. Zakochałam się w innym mężczyźnie. Przepraszam. – Powiedziała Anka za skruchą.

-Ważne że wszystko się wyjaśniło i jesteśmy szczęśliwi. – Odpowiedział Paweł.

 Tydzień później para zakochanych wyszła ze szpitala, a dwa lata później doczekali się drugiego dziecka, a Ania zaszła w ciąże z Sebastianem.