List #1

 Droga mamo!

Dzisiaj dokładnie o godzinie 15:34 mija rok ja nie ma Cię przy mnie, jak nie mówisz mi co mam robić, a czego nie. To już ROK jak za tobą tęsknie i po nocach wołam twoje imię. Chciałabym opowiedzieć Ci co się zdarzyło przez ten długi czas, cholernie długi. Chciałabym powiedzieć Ci że co noc płaczę, czasem bywa że i w dzień. Ojciec powoli nie wytrzymuje psychicznie i chciałby Cię zobaczyć, a spokoju szuka w tanim winie, które chowa pod łóżko zgrzewkami i co dzień idzie po nową. Ostatnio gdy wyjęłam stary album babci by obejrzeć nasze zdjęcia, ujrzeć Cię chociaż na fotografii uderzył mnie i zabrał mi album. Boje się, boje się każdego kolejnego dnia, tego że zostanę sama, sama na tym świecie bez was obojga. Codziennie gdy budzę się rano mam nadzieję, że w kuchni ujrzę Ciebie, krzątającą się bez celu i zaglądającą po tysiąckroć to tej samej szafki. Chciałabym zobaczyć twoją bladą cerę z lekkimi rumieńcami na policzkach i z wyróżniającymi się pełnymi, malinowymi ustami.Brakuje mi tego jak uczyłaś się pisać na laptopie, a jak Ci coś nie wychodziło to wkurzałam się i krzyczałam.Często też po głowie chodzi mi myśl co by było gdybyś była? Gdybyś nadzorowała każdy mój krok, troszczyła się, w zime kazała nakładać czapkę i grubo się ubrać powtarzając że szkoła to nie rewia mody i chociaż w zimę trzeba się ubrać ciepło żeby nie znarznąć. Brakuje mi naszych ciągłych kłótni. Brakuje mi Ciebie, nam brakuje Ciebie! Ojciec nie okazuje już żadnych uczuć, oczy mu się błyszczą i kleją widać, że cierpi tak jak my wszyscy. Wczoraj ojciec powiedział mi, że gdy odchodziłaś, tam do góry do Boga zabrałaś ze sobą miesięczne dziecko, dopiero poczęte. Ponoć miał to być Sebastian tak? Wiem, że nie odpowiedz mi na to pytanie, ale proszę Cię dbaj o siebie i Sebastiana! Cześć! 

Ps. Kocham Cię, kocham was. Kochałam,kocham i będę kochać!